Maaike Bergstra (1982) studeerde aan ArtEZ hogeschool voor de kunsten (Docent Drama, 2004) en aan de HKU (Writing for Performance, 2009). Ze schreef verschillende theaterteksten voor jongeren, uitgegeven door Buitenkunst/Theaterboek en monologen voor Het Vijfde Bedrijf. Haar stuk Isa werd gekozen door het Platform onafhankelijke Theaterauteurs als een van de tien meest opzienbarende stukken van 2007 en won de eenakterprijs Hoge Nood. In 2015 ging de Bellevue Lunchtheater productie Uit diep blauw in première in de regie van Daria Bukvić. Voor haar plan De-constructie-baby nam zij in 2016 het TheaterTekstTalent stipendium in ontvangst. Met Raymi Sambo werkte ze succesvol samen aan OnOntdekt en F*ck the Police. In 2018 werd haar tekst True Colors uitgegeven in het kader van het project Schrijvers op de Vloer. Naast toneelschrijver is ze decaan van Schrijversvakschool Amsterdam. Verder leidt ze de activiteiten van het Platform Theaterauteurs en werkt ze als interviewer en redacteur voor Schrijvers uit Oost.

 

http://www.maaikebergstra.nl

 

Kim van Kaam van De Nieuwe Oost | Wintertuin stuurde, na goedkeuring van Maaike Bergstra de tekst True Colors in naar Theaterbolwerk PUNCH.

UIT: https://theatretextsfromthelowlands.kunsten.be/nl/maaike-bergstra-2/ 

Het vraagstuk rond identiteit verbindt Bergstra in bijna al haar teksten met de multiculturele samenleving en ze haakt hiermee in op het actuele debat over identiteit en kleur. In haar stuk True Colors komt deze thematiek het meest expliciet tot uiting. Dramaturg Tjeerd Posthuma zegt over True Colors: “Maaike Bergstra creëerde een tekst over white privilege en hoe abject iemand mag zijn, als het voor een goede zaak is. In het stuk lopen heden en verleden in hallucinante scènes in elkaar over, om te laten zien dat de geschiedenis altijd doorwerkt en oude rolpatronen niet ver weg zijn.” Bergstra baseert True Colors op het verhaal van Rachel Dolezal, een witte vrouw uit Montana, die door haar uiterlijk aan te passen jarenlang door het leven gaat als Afrikaans- Amerikaanse. Ze wordt woordvoeder van de lokale afdeling van burgerrechtenbeweging NAACP (National Association for the Advancement of Colored People). Als een journalist in haar verleden duikt, komt hij erachter dat zij als witte vrouw geboren is en Dolezal wordt vervolgens beschuldigd van het toe-eigenen van andermans cultuur. True
Colors begint met hoofdfiguur Anneke die de huid van haar gezicht en handen donker schminkt en haar haren krult. Voor haar vriend Bertus is zij een donkere vrouw, hij weet aanvankelijk niet dat zij eigenlijk wit is. Anneke wordt door haar donkere pleegbroer Johan herkent, als zij een interview geeft op televisie, hij gaat vervolgens verhaal halen bij haar.
Het stuk legt feilloos alle misverstanden en ingewikkelde kwesties bloot die in het debat over kleur en identiteit de boventoon voeren. Het laat zien dat de problematiek nog veel complexer is dan op het eerste oog lijkt. Waar Anneke denkt dat zij strijdt voor de goede zaak met haar bedrijf True Colors, wijst haar pleegbroer haar erop dat ze hoe dan ook van elkaar verschillen, hij wil dat zij dat verschil erkent, in plaats van het te slechten. 

Maaike Bergstra stuurde zelf ook nog de toneeltekst ‘Een stel mannepinguïns’ in naar theaterbolwerk PUNCH.

In 2016 mocht Maaike Bergstra het TheaterTekstTalent Stipendium in ontvangst nemen voor haar plan voor een tekst over moderne gezinsvormen. Dit stipendium bestaat uit een bedrag voor het schrijven van een nieuwe theatertekst en een startbedrag voor het maken van een productie. 

 

Fotograaf van de foto’s: Tessa Posthuma de Boer